Geen Commentaar – Communicatie in turbulente tijden

Auteurs: Hugo Marynissen, Stijn Pieters, Sofie Van Dorpe, Anne-Marie van het Erve, Frank Vergeer

De conclusie van dit boek is dat een organisatie niet bepaalt wat een crisis is, maar dat de buitenwereld dit voor haar doet.

In een tijd van internet is dit inderdaad zo. Elke burger is immers journalist geworden en velen zijn communicatiegeil. Daarbij maken ze gebruik van alle tools die er zijn, zoals facebook, hyves, twitter,…

Het lijkt een onmogelijke hinderpaal om communicatie aan te wenden om een crisis nog te bedwingen. Toch is dit niet zo. Het boek geeft een massa tips en kennis om het initiatief te nemen en te houden. Een aantal highlights in het boek geven dit aan.

Een eerste highlight, direct in het begin van het boek, zijn “Rangi” en “CRM” (Crew Resource Management) waarbij in een ideale democratie het uiten van terechte opmerkingen op een proces of project kunnen gegeven worden. Het eerste dient voor het opstellen van goede documenten, het tweede voor het elkaar verrijken met inzichten over het lopende proces of project. De slagingspercentages stijgen daardoor fenomenaal. M.i. floreert dit ideaal in netwerkorganisaties, waar kruisbestuivingen optimaal kunnen zijn.

Een tweede highlight is het idee van het gebruik van empathie in de communicatie. Dit is normaal een menselijk aspect, maar ook hier ‘macht Übung den Meister’. Voorbereiding en training zijn dus een must. Daarbij is het oefenen om van buiten naar binnen te kijken belangrijk.

Daarna borduurt het boek verder, en een van de volgende highlights is het belang van goede relaties. Naar het einde van het boek toe blijkt relatie-werken trouwens belangrijker dan reputatie-werken, hoewel goede relaties wel helpen met een goede reputatie te bewerkstelligen. Het ultieme voorbeeld hier is het verhaal van General Motors.

Hier ga ik stoppen met de highlights. Belangrijk voor mensen die met crisismanagement te maken hebben is te weten dat dit boek zich stoelt op de kruisbestuiving tussen verschillende wetenschappen. Helaas is er geen hoofdstuk over nazorg, zoals ze zelf aangeven. Daarvoor is immers kennis nodig van psychosociale zorg, medische zorg gecombineerd met communicatie. Hiervoor zouden de auteurs in een volgende versie van het boek misschien kunnen samenwerken met iemand zoals Erik De Soir, auteur van het boek ‘Een heel klein beetje oorlog’.

Manu Steens

Manu works at the Flemish Government in risk management and Business Continuity Management. On this website, he shares his own opinions regarding these and related fields.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Recent Posts