Eigenlijk is dit een vreemde vraag. Het veronderstelt het bestaan van een ideale inspanning qua risicomanagement, en dat het bijhorend niveau kan overstegen worden. Ik ben niet zeker van het ene noch het andere. Risicomanagement stel ik hier even eenvoudig voor als alle gecoördineerde handelingen om een organisatie te sturen en te handhaven m.b.t. risico’s. Kan er een ideaal niveau van risicomanagement zijn? Kan je het teveel coördineren? Zijn een teveel aan maatregelen mogelijk?
Mensen onderschatten de uitdagingen van disaster recovery in de echte wereld de dag van vandaag. Het hebben van een continuïteitsplan is niet enkel een bezorgdheid van ICT. Want het gaat om het overleven van de gehele business, en daarbij moet men alle invalshoeken van calamiteiten in rekening brengen.
We krijgen van tevoren amper te horen of een crisis kan toeslaan. Zelfs met een korte verwittigingstijd vooraf kunnen er talloze dingen fout gaan. Bovendien is elke calamiteit uniek. Daarom is het alsof we moeten straatvechten. We vechten met alle trucjes die we kennen tegen de crisis, die zelf ook vaak onverwacht uit de hoek komt.
Het is precies daarom dat we een BCP nodig hebben. Om jou als CMT van uw organisatie de beste wapens te geven voor een succesvolle aanpak van de ramp. Daarvoor heb je plannen nodig, en moet je ze testen. Iedereen die een rol heeft in dat plan moet zijn plaats kennen. Ook zij die niets moeten doen, moeten weten dat ze niet in de weg moeten lopen. Zonder plan heb je er waarschijnlijk nog nooit over nagedacht, en zonder gevormde gedachten is de kans groot dat je er langer over doet om tot een goed resultaat te komen. Als dan de hersteltijd langer is dan de MTPD dan is de kans zeer reëel dat er zware blijvende schade is aangericht, die de organisatie wellicht niet te boven kan komen. Ze kan zelfs ophouden te bestaan.
Het is de bedoeling om met de reeks “Crisismanagement Strikt Genomen” te focussen op dingen die van belang zijn ten tijde van crisissen.
Een schijnbaar minder belangrijke rol binnen het CMT is deze van notulist. Dit misleidend idee zorgt er vaak voor dat deze taak mis begrepen en onderschat wordt. Daardoor zijn er vaak geen kandidaten voor te vinden. Maar als je er over nadenkt, kan je het best wel spannend invullen.
Geïnspireerd door een blog van Jonathan Bernstein.
Crisis: Elke situatie die bedreigend is of kan zijn voor mensen, eigendom, die de business ernstig kan onderbreken, de reputatie kan schade toebrengen, of de werkvloer negatief kan impacteren.
Elke organisatie is kwetsbaar voor crisissen. De dagen van profijt door wild ondernemen liggen achter ons. In grote ondernemingen maar ook in de kleine organisaties is het niet meer voldoende om in het wild te organiseren, en geen of te weinig aandacht te besteden aan risico’s. Je kan inderdaad het spel wild spelen, maar de stakeholders, waaronder de consumenten, zullen je niets vergeven, ze zagen immers zaken als Fukushima, Wikileaks, BP in de golf van Mexico,… op het nieuws, en zagen wat daar gebeurde. En zelf willen ze niet dat het hen overkomt.
Er bestaan assessments van BCM die nagenoeg vrij zijn, en andere die veel geld kosten. Het verschil zit er in de voorbereiding, in de mate van detail en diepgang.
De hamvraag die men zich stelt is vaak “Hoe weet ik dat ik er klaar voor ben als er iets ernstigs gebeurt met mijn organisatie?” Die vraag is niet zo heel moeilijk om te beantwoorden. Veel hangt er echter van af of je jezelf wil begeven in een gebied dat je niet volledig bekend is. En waar je bijgevolg gewoonlijk ook geen comfortabel gevoel bij hebt. Daarom gaat het ook steeds om een uitdaging, eerder dan zomaar wat vragen te beantwoorden. Er bestaat een zeer uitgebreide lijst van vragen die te verkrijgen is bij Virtual Corp (http://www.virtual-corp.net/) waarmee je de maturiteit voor BCM van je organisatie gedetailleerd kan inschatten. Maar dat zijn er gewoonweg teveel om in een eerste start mee te beginnen.
Daarom heb ik hier 7 uitdagingen. Elke uitdaging heeft een vraag of twee als appetizer. Telkens met een korte bespreking.
